เกล็น เคนนี เมษายน 30, 2021
ขณะนี้กําลังสตรีมบน:
รับพลังมาจาก จัสท์วอทช์
แม้ว่ามันจะเริ่มต้นด้วยการยิงคู่ในอ้อมแขนของเว็บสล็อตกันและกันลอยอยู่เหนือเตียงของเมฆสีเทา “เกี่ยวกับ Endlessness” เป็นหนึ่งในความเพ้อฝันน้อยที่สุดของภาพยนตร์ของรอยแอนเดอร์สัน มีน้อยของ deadpan surrealism ที่ tinged ก่อนของเขา, ภาพยนตร์เอกพจน์ – ซึ่งรวมถึงไตรภาคที่ทําระหว่าง 2000 และ 2014 ประกอบด้วย “เพลงจากชั้นสอง,” “คุณ, ชีวิต,” และ “นกพิราบนั่งบนสาขาสะท้อนให้เห็นถึงการดํารงอยู่”— ซึ่งอาจจะถูกมองว่าเป็นสิ่งที่ดี. ระบุว่าหนึ่งในผลของความเหนือจริงของ deadpan นั้นเป็นบิตที่ไม่ดีอย่างน่าเศร้าเกี่ยวกับทาสแอฟริกันใน “นกพิราบ” ซึ่งถือได้ว่าเป็นสิ่งที่ดี
ฉันเห็นภาพนี้เป็นครั้งแรกในเวนิสในปี 2019 และนี่คือสิ่งที่ฉันรายงานจากที่นั่นสําหรับเว็บไซต์นี้
มันค่อนข้างเป็นชนิดของผู้กํากับชาวสวีเดนรอยแอนเดอร์สสันที่จะนําภาพยนตร์เรื่อง “เกี่ยวกับ Endlessness” ที่น้อยกว่าแปดสิบนาที ผู้กํากับหลายคนอาจใช้ละติจูดในทางที่ผิด
ความไม่มีที่สิ้นสุดที่แอนเดอร์สันแสดงที่นี่ค่อนข้างเบา (ภาพยนตร์เปิดด้วยภาพของคู่รักที่ลอยอยู่เหนือการก่อตัวของเมฆสีเทา) และเกี่ยวข้องกับความคิดของการกลับมานิรันดร์ “มีชายคนหนึ่งที่ทํา X” “มีผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็น X” ผู้บรรยายหญิงประกาศและหน้าจอแสดงภาพเดี่ยวที่แต่งขึ้นอย่างสมบูรณ์แบบกล้องไม่เคยเคลื่อนไหวซึ่งตัวละครซีดที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ออกคําสั่งที่อธิบายไว้หรือรูปแบบที่น่าขันของมัน ผลโดยรวมคือกากบาทระหว่างการ์ตูนนิวยอร์กเกอร์ที่น่าเบื่อหน่ายและฉากจากภาพยนตร์เรื่อง Karel Zeman แอนเดอร์สันควรเข้าหาไบรอัน ค็อกซ์ เพื่อปรากฏตัวในภาพยนตร์เรื่องหนึ่งของเขา เขาเป็นประเภททางกายภาพสําหรับพวกเขา หากภาพยนตร์เรื่องนี้สามารถเรียกได้ว่าลึกซึ้งอย่างไม่ย่อท้อ “เกี่ยวกับความไม่มีที่สิ้นสุด” ก็คือมัน
ในการดูครั้งที่สองมันเป็นความไม่มั่นคงที่บางครั้งติดอยู่ในความคลําของฉัน ในฉากที่มีชีวิตที่แต่งขึ้นอย่างไม่มีที่ติของแอนเดอร์สันซึ่งดูไม่ยุ่งยากแม้จะมีการไตร่ตรองอย่างครอบงําอย่างเห็นได้ชัดในกรอบสุดท้าย – ชายที่ไม่มีขาอยู่ในทางเดินของสถานีรถไฟใต้ดินเล่นแมนโดลิน ผู้บรรยายบันทึกว่าชายคนนั้นสูญเสียขาของเขาไปเป็นระเบิดและไปในบันทึกว่า”มันทําให้เขาเศร้ามาก.” หนึ่งลังเลที่จะเรียกวลีหยาบคายที่ลงท้ายด้วยคําว่า “Sherlock” แต่นี่เป็นกรณีที่เน้นเส้นขอบที่มีรูพรุนเกินไปบางครั้งระหว่างแห้งและ glib
อย่างไรก็ตามหนึ่งรู้สึกขอบคุณโดยรวมสําหรับวิสัยทัศน์และวิสัยทัศน์ของแอนเดอร์สัน หนึ่งสามารถหรูหราบนเฉดสีพาสเทลของเฟรมของเขาซึ่งเริ่มต้นจากฐานปิดสีเทาและวางบิตของครีมและสีฟ้าในส่วนเชิงกลยุทธ์ของภาพ เขาชอบแสดงตรอกซอกซอยหรือถนนโค้งมาก หนึ่งในนั้นร่างของพระคริสต์ผ่านสถานีไม้กางเขนในชุดที่ทันสมัยในขณะที่ตัวเลขจากวิกเน็ตต์อื่น ๆ ในภาพยนตร์ตะโกนให้เขาถูกตรึงกางเขน นี่เป็นส่วนหนึ่งของหัวข้อการเล่าเรื่องที่นักบวชสูญเสียศรัทธาและความทรมานของเขาเองและนักบําบัดของเขา หญิงสาวร่าเริงสามคนเดินผ่านร้านกาแฟและเริ่มเต้นเพลงโดยบังเอิญโดย Delta Rhythm Boys ที่มาจากระบบเสียงของสถานประกอบการนั้น “ความไม่มีที่สิ้นสุด” ของภาพยนตร์เรื่องนี้ครอบคลุมความไร้สาระและความผิดหวังมากมาย แต่โน้ตของพระคุณฟังดูดังที่สุด
ข้อความย่อยเป็นข้อความ มันเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในภาพยนตร์ด้วยขอบกว้างเพราะมันเป็นอนินทรีย์และรอบคอบ – บทพูดคนเดียวที่สําคัญเหี่ยวเฉาที่ควรได้รับการบันทึกไว้สําหรับทัวร์ประชาสัมพันธ์
แม้จะมีความผิดพลาดเหล่านี้และอื่น ๆ “Together Together” เป็นภาพยนตร์ที่แข็งแรงซึ่งมุ่งมั่น
ที่จะหลีกเลี่ยงทางเลือกที่ชัดเจน เช่นเดียวกับการเปิดตัวคุณลักษณะของ Beckwith”สตอกโฮล์มเพนซิลเวเนีย” มันเชิญผู้ชมที่ไม่ตั้งใจที่จะวางมันลงเพราะเป็นสิ่งที่มันแกล้งทําเป็นโดยเจตนาและเพียงสั้น ๆ แฮร์ริสันกับเฮล์มส์เป็นคู่หูที่รอบคอบ แต่ละคนมีเส้นเศร้าโศก แต่ละคนดูเหมือนจะมุ่งมั่นที่จะทําให้คนอื่นประหลาดใจและปฏิเสธที่จะอนุญาตให้ตัวเลือกที่เรียบง่ายผ่านสิ่งที่ไม่มีใครเทียบได้ ความเคารพซึ่งกันและกันผ่านมาในการแสดงของพวกเขา มีฉากหนึ่งในชั้นเรียนคลอดที่อาจถือเป็นการแสดงที่ดีที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่งได้ทําจนถึงปัจจุบัน
จุดจบของเรื่องคือจุดสุดยอดที่โครงสร้างไตรมาสต้องการ เมื่อถึงจุดนั้นคุณอาจพบว่าตัวเองลงทุนในความสุขของตัวละครที่มีความสัมพันธ์ยากที่จะสรุป บางส่วนของส่วนที่น่าจดจําที่สุดของภาพยนตร์เรื่องนี้คือภาพตัดต่อที่คุณดูตัวละครไปเกี่ยวกับธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับตนเองของพวกเขาโดยไม่สังเกตเห็นความรู้สึกที่ได้รับบาดเจ็บของอีกฝ่าย ภาพสุดท้ายทําให้ฉันนึกถึงภาพปิดของ “บัณฑิต” “คืนใหญ่” “ชายโดดเดี่ยว” และ “ชีวิตส่วนตัว” ซึ่งปฏิเสธที่จะให้คําตอบแทนที่จะปล่อยให้ผู้ชมมีคําถามเดียว: ตอนนี้อะไร?
แม้ว่าตัวละครของพวกเขาอาจเล่นในทีมตรงข้าม แต่การแสดงของ Cash และ Jackson Harper ก็รวมกันเป็นหนึ่งเดียวกันในข้อสงสัยและความรู้สึกที่มีต่อกัน ในจุดต่าง ๆ ในภาพยนตร์บุคคลที่ได้รับบาดเจ็บจะเปลี่ยนไป บางครั้งดั๊กก็เดินจากไปด้วยความโกรธ บางครั้งลอรี่ก็เป็นคนที่มีอารมณ์เสียสีหน้าเจ็บปวด มันเป็นไดนามิกที่ผันผวนแม้ว่าบางครั้งมันจะรู้สึกเหมือนสิ่งต่าง ๆ เพิ่มขึ้นเร็วเกินไป “เราเลิกกัน” ยึดมั่นในเศษเสี้ยวของความหวังว่าชื่อจะไม่มาในที่สุดก็ผ่านไปทิ้งความรู้สึกเล็กน้อยของความสงสัยว่าพวกเขาจะหรือไม่ทํามัน ตัวละครของ Bolger และ Cavalero มีปัญหาของตัวเอง แต่พวกเขาเป็นวิญญาณที่ดีที่วุ่นวายพยายามทําให้แน่ใจว่าทุกคนมีความสุขเหมือนพวกเขา พวกเขาดูเหมือนฟองสบู่และร่าเริงเกินไปพูดเรื่องไร้สาระสร้าง dichotomy ค่อนข้างระหว่างทั้งสองคู่
ทั้งโรเซนเบิร์กและแจ็คสันฮาร์เปอร์มีรายการทีวี “The Good Place” เหมือนกันซึ่งโรเซนเบิร์กทํางานเป็นผู้ช่วยผู้กํากับหลายตอนและแจ็คสันฮาร์เปอร์เป็นหนึ่งในดาราของซีรีส์ ดูเหมือนว่าการทํางานร่วมกันจะเป็นประโยชน์ต่อ “เราเลิกกัน” ด้วยวิธีอื่นเช่นกัน ภาพยนตร์เรื่องนี้มีความรู้สึกที่วัดได้ในการสร้างสมดุลของคําถามที่มีอยู่เช่น “เรากําลังทําอะไรอยู่? เราเป็นอะไร?” คําถามกับสถานการณ์ที่ค่อนข้างโง่ มีพื้นที่สําหรับความโกรธและการทรยศเช่นเดียวกับเจ้าสาวที่มีธุรกิจ scrunchie ที่กําลังขยายตัว มันตีสมมาตรที่ละเอียดอ่อนกับเรื่องราวและอารมณ์ที่แข่งขันกัน
ตอนนี้เล่นในโรงภาพยนตร์และพร้อมใช้งานตามความต้องการเว็บสล็อต
