การสมรู้ร่วมคิดที่ม้านั่งฉากใน The Day of the Jackal
ซึ่งนักฆ่าคนเดียวประกอบปืนไรเฟิลเว็บตรงฝากถอนไม่มีขั้นต่ำของเขาอย่างระมัดระวังโดยแต่ละขั้นตอนและองค์ประกอบที่อธิบายอย่างระมัดระวังเป็นหนึ่งในวรรณกรรมที่น่าจดจำที่สุด รายละเอียดดังกล่าวบอกเราว่า Frederick Forsyth ผู้เขียน อดีตทหารและนักข่าวสงคราม รู้เรื่องของเขาจริงๆ ที่สำคัญกว่านั้น มันเพิ่มความตึงเครียดจนแทบทนไม่ไหว ก่อนถึงจุดไคลแม็กซ์เมื่อมือสังหารจะยิงใส่เป้าหมายของเขา นี่คือจุดสำคัญอื่น:
“คำตอบถูกคลิกเข้าที่โดยเกือบจะมีผลกระทบทางกายภาพ จีน่าได้ใส่ยีนที่ไม่ถูกต้องลงในพาหะของไวรัสเริมโดยไม่ได้ตั้งใจ โดยทำให้เชื่อว่าเป็นเชื้อ FRIP เห็นได้ชัดว่า Rouyle ไม่เคยตั้งใจที่จะใช้ FRIP ร่วมกับเวกเตอร์บำบัดด้วยยีนของเธอเลย
ฉันกระแทกกำปั้นลงบนสมุดบันทึกที่เปิดอยู่ บทสรุปก็เลี่ยงไม่ได้ และตอนนี้มีคำถามสำคัญเหลืออยู่สองข้อ หนึ่ง ยีนลึกลับที่ถูกเปลี่ยนแทนที่ของ FRIP คืออะไร? และสอง การทดแทนนี้เป็นความลับเฉพาะของ Rouyle หรือ Pfeiffer-DeVries อยู่ในนั้นด้วยหรือไม่? หรือแม้แต่บอยด์ จิตใจของฉันสั่นคลอนกับชั้นสมรู้ร่วมคิดที่เป็นไปได้”
ฉากนี้บอกโดยนักวิจัยคนเดียวในห้องทดลองของเขาตอนดึก ฉากนี้มาจาก Experimental Heart นวนิยายเรื่องแรกของนักชีววิทยาเซลล์ เจนนิเฟอร์ โรห์น เกิดขึ้นในศูนย์วิจัยมะเร็งในลอนดอน ซึ่งบริษัทเทคโนโลยีชีวภาพชื่อ Geniaxis ได้ทำการปกปิดตัวเองเหมือนเนื้องอก Andy O’Hara นักปั่นเซลล์ ซึ่งเป็น postdoc ผู้ซึ่งเคยใช้สัญชาตญาณความโรแมนติกมาทำงาน ได้พบ Gina Keyser นักไวรัสวิทยา Geniaxis ผ่านหน้าต่างห้องทดลองที่มีแสงสว่างเพียงพอในคืนหนึ่ง และถูกตีอย่างรุนแรง O’Hara ติดกับดัก เข้าไปพัวพันกับงานของ Keyser และจมดิ่งสู่ห้วงแห่งกลอุบาย แต่จะได้รับการแก้ไขเมื่อเขาถูกบังคับให้ทำงานนักสืบที่มีความเสี่ยง
แก่นแท้ของเรื่องราว ซึ่งโรห์นเล่าได้ดีเป็นส่วนใหญ่
เป็นเรื่องลึกลับที่ก่อให้เกิดคำถามทางวิทยาศาสตร์ โดยอิงจากเส้นทางการส่งสัญญาณของเซลล์ หากเป็นจริง ระหว่างทาง เราเป็นสักขีพยานในการคบหาสมาคมระหว่างประเทศเร่ร่อนของนักวิทยาศาสตร์ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งของ postdocs ถ้าผมวิจารณ์สักเรื่อง ก็คือตัวละครของ O’Hara ไม่ดังเลย เจียมเนื้อเจียมตัวและเอาแต่ใจ เขาถูกรายล้อมไปด้วยผู้หญิงที่สวยงาม มีความสามารถ ฉลาด และอดทนที่คอยดูแลเขา แม้ว่าเขาจะปฏิเสธความก้าวหน้าของพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เช่นเดียวกับพ่อบ้านสตีเวนส์ในภาพยนตร์เรื่อง The Remains of the Day ของ Kazuo Ishiguro เขายังคงอุทิศตนเพื่อทำหน้าที่อย่างโดดเดี่ยว
Rohn ตั้งเป้าที่จะเปลี่ยนวิธีที่ผู้อ่านคิดเกี่ยวกับนักวิทยาศาสตร์ นวนิยายที่วาดภาพนักวิทยาศาสตร์เป็นตัวเอก การทำวิทยาศาสตร์ในแบบที่เป็นจริงนั้นหายาก สิ่งนี้น่าประหลาดใจ เนื่องจากมีนวนิยายนักสืบมากพอที่จะทำลายรถไฟ Orient Express และร้านหนังสือในสนามบินก็คร่ำครวญด้วยนิยายที่มีรายละเอียดเกี่ยวกับงานของนักวิทยาศาสตร์นิติเวช แพทย์ ทนายความ ทหาร ลูกเรือ และผู้ผลิตเชิงเทียนในทุกโอกาส ทำไม?
สองกองกำลังสมคบคิดเพื่อปิดวิทยาศาสตร์ในความหนาวเย็น
ประการแรกคือความเย่อหยิ่งซึ่งการจัดตั้งวรรณกรรมไม่เคยสลัดความคิดที่ว่านักวิทยาศาสตร์ไม่เหมาะที่จะเข้าร่วมตารางวัฒนธรรมระดับสูง อย่างที่สองคือนักวิทยาศาสตร์ถูกมองว่าเป็นพ่อมดสมัยใหม่ซึ่งงานลึกลับนั้นไม่สามารถเข้าใจได้และอาจเป็นอันตรายได้ ผู้คนไม่สามารถตัดสินใจได้ว่านักวิทยาศาสตร์จะเป็นแหล่งของความดีที่เหลือเชื่อ (‘การรักษาแบบอัศจรรย์’) หรือความชั่วร้ายแบบเรื้อรัง ดังนั้นควรปล่อยให้สายพันธุ์นี้อยู่ตามลำพัง หากนักวิทยาศาสตร์แสดงสัญญาณของการรู้หนังสือ ความชัดเจน หรือความเป็นมนุษย์ การเลือกตั้งทั้งสองจะเพิกเฉยต่อพวกเขา การเลือกตั้งครั้งแรกด้วยการโห่ร้องเสียงดัง ครั้งที่สองเพราะกลัวการเจาะทะลุอคติที่หวงแหน ในบางครั้ง กองกำลังทั้งสองมารวมกัน — ตัวอย่างเช่น ในการสารภาพประเภทสื่อที่มักแสดงออกว่าพวกเขายากจนมากในวิชาคณิตศาสตร์หรือวิทยาศาสตร์ ราวกับว่าการยอมรับนี้เป็นเครื่องราชอิสริยาภรณ์แทนที่จะเป็นความละอาย ในแวดวงส่วนใหญ่ การสารภาพความสามารถทางคณิตศาสตร์หรือวิทยาศาสตร์มีความเสี่ยงการกีดกัน
เนื่องจากอคติเหล่านี้ ผู้มีโอกาสเป็นผู้อ่านของ Experimental Heart จึงต้องรวบรวมพลังงานกระตุ้นที่จำเป็นเพื่อก้าวข้ามอุปสรรคที่สังคมกำหนดไว้ในการทำความเข้าใจนักวิทยาศาสตร์ในฐานะมนุษย์ ความกังวลก็คือว่าเมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของคนที่หวาดกลัว หลายคนจะไม่แม้แต่จะรำคาญ ในลักษณะเดียวกับที่นักวิทยาศาสตร์หญิงฉาวโฉ่ต้องสะสมบันทึกการตีพิมพ์ที่เป็นตัวเอกมากกว่าเพื่อนชายของพวกเขาเพื่อให้บรรลุการครอบครอง นวนิยายเกี่ยวกับนักวิทยาศาสตร์ต้องทำงานหนักเป็นสองเท่าของเรื่องราวนักสืบเพื่อไปถึงที่เดียวกันในรายการขายดีเว็บตรงฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ
